Uitgeverij Van Oorschot vierde vorig jaar haar 75-jarig jubileum. De uitgeverij werd op gericht door Geert en Nellie van Oorschot in 1945, en vanaf 1950 richtten ze zich op de uitgave van reeksen, bekend zijn de Russische bibliotheek en de Franse Bibliotheek. In het feestjaar 2020 startte Van Oorschot met een leuke, nieuwe reeks wandelboekjes uit onder de naam: Terloops.
De naam Terloops is afkomstig van een eerder verschenen wandeldagboek van J.J. Voskuil bij Uitgeverij Van Oorschot.
Samen met zijn vrouw maakte Voskuil vijftig voettochten, waarvan hij verslag doet in een drietal boeken: Terloops, Buiten schot en Gaandeweg.
Inmiddels zijn er 8 deeltjes verschenen in de nieuwe Terloops-reeks. Ze zijn 'per paar' verschenen: zo verschenen:
Je keek te ver en Bergje in april 2020 en De 3 bestaat niet en De grote ronde in juni 2020. In april van dit jaar verschenen:De Groef en Wat er werkelijk is. Afgelopen maand verschenen de deeltjes: De om en Gods wegen. Iedere boekje gaat over de favoriete wandeling van de schrijver.
Je keek te ver is geschreven door Marjoleine de Vos. Marjoleine beschrijft haar dagelijkse wandeling vanuit haar huis in Zeerijp in Oost-Groningen. De wandeling leidt haar door de dorpjes Eenum en Loppersum, langs bomen en akkers.
Over je gedachten kunt laten gaan en mee op kunnen gaan in het landschap, dat ieder seizoen hetzelfde is, maar ook weer anders. Marjoleine laat je zien dat er veel te zien is, waar niets te zien is.
Bregje Hofstede schreef het boekje Bergje. Het bergje waar ze over schrijft is de Sass Songher, in de Dolomieten, in Italië. Sinds haar jeugd is al gefascineerd door deze berg, die ze kent van de jaarlijks wintersportvakanties met haar familie.
Nu, na 25 jaar, besluit ze om nog tweemaal de berg te bedwingen: één maal met haar geliefde en één maal alleen. Kunnen de mythische proporties van de berg naar bergje of andersom veranderen in de loop der tijd? De Sass Songher geeft Hofstede in ieder geval nieuwe inzichten over het leven.
In De 3 bestaat niet wandelt Gerbrand Bakker rond zijn huis in Duitse Eifel. Dit blijkt echter nogal tegen te vallen: dan is het te koud, dan weer te ver, maar het belangrijkste is dat een bepaalde wandelroute wel erg moeilijk te volgen is.
Het ontbreekt aan markeringen of de markeringen zijn onduidelijk of spreken elkaar tegen. Hij besluit dan om zelf met routemarkeringen en -bordjes aan de slag te gaan. Ook dit blijkt nog niet zo gemakkelijk te zijn en hij loopt tegen vele obstakels op tijdens zijn nobele pogingen om de route duidelijk te maken voor toekomstige wandelaars. Dit alles resulteert in een vermakelijk en humoristisch verslag van zijn werkzaamheden.
Thomas Rosenboom vertelt in De Grote Ronde over de wandeling die hij iedere dag door zijn stad Amsterdam maakt. Zonder deze wandeling is zijn dag niet goed en komt er niets uit zijn vingers, dus maakt hij een keer per dag de grote ronde. Het wandelen is een ritueel dat hij al 23 jaar uitvoert voordat hij zijn dag begint.
En iedere dag volgt Rosenboom dezelfde route en als hij in een schrijfperiode zit, denkt hij doorlopend aan het boek waar hij mee bezig is. Als lezer kunnen we mee genieten van dit wandelritueel. Er gaat altijd een notitieboekje mee, voor het geval hij nieuwe ideeën voor zijn boeken opdoet.
Schrijfster Maartje Wortel wandelt met een vriendin dagelijks steeds weer dezelfde rondjes in het Oosterpark in Amsterdam. Het zijn zo vaak dezelfde rondjes dat deze als het ware een groef uitslijten in de grond... die steeds dieper wordt. In zekere zin voeren ze ook steeds dezelfde gesprekken.
Tot dat Maartjes vriendin verhuist. Ze blijft dezelfde rondjes lopen. Als Wortels relatie ook nog uit gaat, geraakt ze in een dieptepunt. De groef gaat over verlies en loslaten en het vinden van een nieuw ritme.
Al een jaar of zeven woont schrijfster Nelleke Noordervliet in Ierland. In Wat er werkelijk is beschrijft ze haar dagelijkse wandeling over de Beara Way, een eeuwenoud pad. Het pad is zo oud dat mensen uit de steentijd hierover gewandeld hebben.
Tijdens haar wandeling komen oude mythes tot leven en ook het prachtige Ierse landschap. Noordervliet brengt namelijk door haar schitterend beschrijvingen het mooie Ierse landschap echt tot leven. Waarmee ze weer een juweeltje toevoegt aan deze fraaie reeks wandelboekjes.
Om wat aan te brengen is zijn hoofd vol gedachten, loopt schrijver Jan-Willem, tijdens de pandemie langs de Sloterplas in Amsterdam.
Hoewel zijn wandeling alleen maakt, heeft hij op zijn ronde toch steeds gezelschap. Van andere lopers en wandelaars en dieren. Ook de stemmen van bekende schrijvers en kunstenaars gaan in zijn hoofd mee tijdens zijn wandelingen: Borges, Vestdijk en anderen. Maar het is ook stil, op een bankje tegenover de Stadsdeelraadfontein.
Gods wegen van Marijke Schermer is het achtste en voorlopig laatste deeltje in de reeks. Samen met een priorin, twee pelgrims, een zuster loopt Schermer stukken van het Brabants Kloosterpad. Ze loopt een gedeelte samen met haar moeder, die als kind bij de Zusters van Liefde naar school ging.
Wat maakt iemand tot een personage? Wat ziet een schrijver als ze wandelt? En wat heeft ze gemeen met iemand die het leven in een religieuze orde verkiest boven het leven daarbuiten? Dit zijn de vragen die Marijke Schermer bezighouden tijdens het wandelen.
Een aantal deeltjes is mooi geïllustreerd met foto's, tekeningen en kaarten. Alle boekjes zijn gemakkelijk mee te nemen want door het handzame formaat passen ze zo in je binnenzak. Een mooie verzamelreeks, een cadeautje voor jezelf of voor een ander!
Reactie plaatsen
Reacties